سلامتی ، بهبودی و سلامت و بهبود

سلامت مصدر عربیست . وقتی که می گوییم سلامت باشید بدین معناست که واژة سلامت را درجای صفت به کار می بریم . هم چنان در جملة شکرتاحال صحت وسلامت استند، سلامت صفت است . این پذیرش از دیرین زمانه هاست که می توان پذیرفت . و آنگاه که می گوییم با سلامت روی و باز آیی !. سلامت را اسم معنا پذیرفته ایم یا در « بیمار سلامت خودرا باز یافت .» غالبا در این مورد ها به جای سلامت ، سلامتی را به کار می بریم یعنی یای مصدری بر سلا مت مصدر می افزاییم . زیرا با تندرستی و بهبودی هم وزن می شود . تندرستی و سلامتی تانرا از خداوند می خواهم . سلامتی را نباید در جای سلامت به کار برد . باید بگوییم از خداوند تندرستی وسلامت برای تان می خواهم . این دارو برای تان سلامت می آورد. میوه پشتیبان سلامت شماست. اکنون ببینیم به بهبود که خود اسم مصدر است افزایش یای مصدری برآن نیز نا درست و نا بجاست. می توانیم بگوییم که : بهبود شما از آرزوهای من است . برای بیمار می توا گفت : خداوند بهبود نصیب کند . خداوند سلامت نصیب کند. سلامت خودرا باز یابید . برای بهبود و سلامت شما دعا می کنم ، نه برای بهبودی و سلامتی شما !