اسم خاص و اسم عام
از کتاب: دستورزبان فارسی دری
، فصل زبان
، بخش دستور تشریحی زبان
اسم خاص آن است که به یک چیز یا شخص خاص اشاره داشته باشد، مانند آسمایی ، پامیر ، ارغنداب ، تیمور ، محمود ، ماريا ژیلا ، کابل ، هامبورگ ، جرمنی.
درمورد اسم خاص باید در نظر داشته باشیم که ، ممکن است چند نفر یا چند شی با همان نام باشند ، مگر مقصود گوینده تنها یکی از آنهاست ، نه همه آنها . وقتی که میگوییم شاکره را دیدم . مقصود ما تنها یک شاکره است ، نه همه شاکره ها اسم عام آن است که برای نام بردن همه افراد یک چیز به کار می رود ، مانند : آدم ، مرد ، زن ، کبوتر ، زاغ ، درخت ، میز ، الماری ، گوسفند ، بز.