فالج بن عامر

نام او قاسم بود،مادرش عروه (۴) بنت صفوفی بن عویلم بود، و ولادت او بعد از طوفان به چهل سال بود، و با فالج از

فرزندان صلب او هفتصد سوار برنشستی، و از جلوس نمرود کافر اول به بابل ملک شد، تا وقت ولادت او صد سال بود

، واز آدم علیه السلام تا نمرود، دو هزار وهفتصدودوسال. 

(۱) یعنی کاه گل و گلابه، و تنها اند بروزن فردا نیز به همین معنی آمد، (فرهنگ نو بهار ) از رائیدن ازین ریشه مصدر، و اندایش حاصل مصدراست. (۲)کذا – شاید ببایست باشد. کذا فی الاصل ، ولی طوریکه در سابق گذشت، عامرنی بلکه عابر است. تاریخ سیستان : میشاخا (۴

(۲۴)                              طبقۀ اول                                                   انبیاء

بود چون صرح (۱) فرود آمد، فالج در زیر آن بمرد. پس از آن در زبانها اختلاف افتاد. والله اعلم بالصواب