حضرت شیخ احمد مجدد کابلی سر هندی
ابن مولانا عبدالاحد فاروقی است، که نسب شأن به (۲۸) واسطه بحضرت عمر (رضی الله عنه) میرسد، اجداد شأن از کابل بوده و حضرت شیخ در ۱۴ شوال (۹۷۲ه) در سر هند متولد گردیده و بعد از طی مراتب ابتدائی در حجر والد بزرگوار خود بعمر ۱۷ سالگی در سیالکوټ از نزد مولانا کمال الدین درس معقول و منقول را خواند و از شیخ یعقوب کشمیری و شیخ عبدالرحمن علمای نامدار حدیث را تحصیل کرد و از خواجه محمد باقی بالله کابلی استفاده نمود و یکی از مشاهیر علمی و روحانی بار آمد، و در اقطار هند و افغانستان بمراتب بلند علمی و روحانی شهرت یافت.
حضرت مجدد از نوابغ علمی قرن دهم هجری است، که باکتری مخصوص و روحانیت بلند خویش در دنیای تصوف اسلامی اصلاحاتی نمود، و مجدد این آئین گشت، تا که جهانگیر از نفوذ این شخص عالم و روحانی که اصلاحات و اکفار وی زیباتر جنبۀ علمی داشت ترسید و ببهانۀ اورا تا سه سال در قلعۀ گوالیار محبوس داشت بعد ازین دورۀ حبس رها گردیده و به سر هند آمد و بسی از پیروان خود را که از تمام اقطار هند و افغانستان بحضور شأن میرسیدند، رهنمائی نمود تا که روز شنبه ۲۸صفر سال (۱۰۳۴ه) بعمر (۶۳) سالگی از جهان رفت و در سر هند مدفون گشت.
حضرت مجدد به تحقیقات علمیه و راه جدیدی که در تصرف اسلامی کشود شهرت دارد، از شاهکارهای علمی وی سه جلد مکتوبات بسیار مشهور شأن است، که نبوغ علمی و روحانی را نشان میدهد، علاوه بران رسائلی را بنام تهلیلیه-اثبات نبوت-مبدأ و معاد مکاشفات غیبیه- آداب المریدین- معارف لدنیه-رد الشیعه-تعلیقات العوارف- شرح رباعیات خواجه باقی بالله کابلی و غیره نیز نگاشته اند، و از پسران بزرگ حضرت مجدد حضرت میان محمد معصوم متوفی (۱۰۸۰ه) و شیخ احمد سعید متوفی (۱۰۷۰ه) است که در دنیای عرفان شهرت زیادی دارند(۷)