(خ) مولانا خاکی

از بلخ است و مدت ۲۰ سال با مولانا موبدی محشور بود، از مریدان مولانا محمد امین زاهد و طالب علمان ساعی بود، قرآن کریم را حفظ داشت و به مکتب داری اشتغال مینمود، از مؤلفات اوست: آئینه و طوطی، گل و بلبل ، قاصد و مقصود، اسکندر نامه، ذره و آفتاب، شمع و پروانه و رسائلی را در فقه نوشت. دیوان اشعارش مشتمل بر غزل و قصائد و رباعی و‌مقطعات بود. از اشعار اوست: 

ماه من عارض نیکوی تو میدانی چیست 

شوخ من نازکی موی تو میدانی چیست 

بر دل سوخته صد تیر جفا از تو رسید 

سرو من هر خم گیسوی تو میدانی چیست (۶۲)