سردار عبدالر حمن خان و سردار عبدالحبیب خان
پسران سر دار عبدالوهاب خان امين المكاتب نیز از جمله جوانان منور و ترقی خواه بودند که مدتی را در تبعید سیاسی در خارج مملکت گذرانیده و پس به کابل بر گشته بودند و در چنبش مشروطیت دست داشتند.
این دو برادر در راس يک جرگه فرعی رفقای مشروطه خواه واقع اند که شهزاده امان الله خان هم باین گروه شامل بود و هر دو بادیگر مشروطه طلبان در ارگ زندانی گردیدند، اما بنابر نفوذ خاندانی بزودی رها شدند و در جمله محركان توسيع معارف و قانون بوده اند .
عبد الرحمن خان در اوآخر دوره امیر حبیب الله خان سفیر افغانستان در هند (دهلی) و بعد از جلوسامانی سردار عبدالحبیب خان در کابینه نخستین امانی ۱۲۹۸ش وزیر معارف وعبد الرحمن خان وعبدالرحمن خان مستشار وزارت خارجه و حکمران فراه بود، که سال ولادتش ۱۲۸۹ ق و وفاتش در فراه ۱۳۱۳ش است.
گویند در مجمعی که رفقای مشروطه خواه در کابل فراه امده بودند و تصویب کردند که بعد ازین باید مسلح باشند گفته شد : امیر حبیب الله نی بلكه عبد الحبيب رئيس چون این سخن مزاح آمیز را هم منهیان به خود امیر رسا نیده بودند ازینرو در بار بر مشروطه طلبان تاخت، و این خود بهانه دسیسه بازان در باری بود.