ساغر چای
از کتاب: دیوان محجوبه هروی
، غزل
چه خوش باشد بطرف جویباری
میان بوستان و سبزه زاری
نشینی با نگاری دوش با دوش
نگاری سرو قدی گلعذاری
ز فند لعل او شیرین کنی چای
بنوشی از پی دفع خماری
چه جا چای تلخ اززهر باشد
شود نوش از بود شیرین عذاری
چه خوش باشد که گیری ساغر چای
ز دست ساقی سیمین عذاری
شکر ریزد بچای از لعل شیرین
نمک پاشد بزخم دلفگاری
نشد «محجوبه» را روزی چنین روز
اگر چه برد یک عمر انتظاری