فرستادن لشکر به فتح قندهار و تسخیر آنشهر
طوریکه پیشتر گذشت در سال (۹۹۴ه) حسین میرزا صفوی به امر شاه طهماسپ قندهار را از دست مرزبان آنجا شاه محمد کلاتی بر آورد و تا سال(۹۹۹ه) همچنان در دست پسرانش مظفر حسین میرزا و رستم حسین میرزای صفوی ماند و این شهزادگان صفوی اخیرا خود را از دربار ایران منفک ساخته و در قندهار علم استقلال افراختند، بنابران در نصف اول سال (۹۹۹ه) اکبر خان خانان را با سرداران بسیار از راه بلوچستان بقندهار فرستاد، ولی این لشکر مدتی به گشایش صفحات سند و تصفیۀآن حدود مشغول گشت و با شاهان ارغونی سند در آویخت و از آنطرف شهزاده صفوی رستم میرزا از حملات پادشاهان اوزبک که بر هرات و قرآن تاخته بودند سراسیمه گشته و بدربار اکبر پناه برد( محرم ۱۰۰۲ه) و تنها مظفر حسین در قندهار ماند، بنابران اکبر قوای زیادی از با شاه بیگ خان کابلی بقندهار فرستاد و قرابیگ و میرزا بیگ را پیش از رسیدن شاه بیگ مطلب مظفر حسین ارسال داشت، مظفر حسین هم تسلیم گردیده و در سال (۱۰۰۳ه) خطبه و سکه بنام اکبر جاری کرد و شاه بیگ بعد از فتح قندهار به تسخیر زمینداور و گرمسیر همت گماشت و این صفحات را نیز ضمیمه متصرفات اکبر ساخت و بعد از یکسال در (۱۰۰۴ه) شورش آلوس کاکر را بین قندهار و سند فرو نشاند.
چون این کاکران ولایت ژوب به اطاعت حکمران اجنبی گردن نمی نهاد بنابران به نیروی یک حصۀ ایشان منقاد کرده شدند. شاه بیگ خان کابلی تا اواخر سلطنت اکبر در قندهار ماند و در اواخر سال (۱۰۱۱ه) میرزا حسین ولد شاهرخ میرزا را در صفحات شمالی قندهار شکست داد و شرح آن چنین است: که میرزا حسین ولد شاهرخ بعد از آنکه از صفحات بدخشان به دربار هند پناهنده شده بود، نزد شاه عباس رفت، شاه وی را بحاکم هرات حسین خان ارسال داشت، حسین خان وی را ببدخشان فرستاد چون در آنجا نتوانست کار کند، بنابران در بین هزاره جات در آمد و جمعی از قبایل هزاره را با خود همراه ساخته و در صفحات شمالی قندهار گرد شورش بر انگیخت، ولی بعد از جنگ مختصری که قوای شاه بیگ حکمرانی قندهار باوی کردند به کوه چغچران غور گریخت و آنجا پناه جست(۲۲).