ماه میلاد النبی (ص)

خوشا ماه ربیع الاول این عزت و شانش

که حق کرده مه میلاد سردار رسولانش

طلوع نیر اوج رسالت اندرین مه شد

که عالم را فروزان کرده است از روی تابانش

ز نورش دیده ها روشن ز دیدارش جهان گلشن

معطر کرده گیتی را زجعد عنبر افشانش

شفیع المذنبین و رحمة للعاملین شاهی

که مه بر آسمان شق گشته است از بهر برهانش

امام القبلتین و سید الکونین شاه دین

که کرده وصف اورا خالق عالم به قرآنش

بعزت از همه افضل بصورت از همه اکمل

جناب احمد مرسل که بگزیدست یزدانش

طفیلش ر دو عالم خلق کرده خالق بیچون

ملایک عرش و کرسی و بهشت و حور و غلمانش

بسرعت در شب اسری براق برق سیر او

گذشت از نه سپر و زهره و بهرام و کیوانش

زهی شاهی که از عز  و جلالش صبح میلادش

شکست افتاده اندر قصر کسرا طاق ایوانش

حبیب خالق یکتا خدیو تخت اوادنی

که شد یسین و طه هر دو شرح رفعت شانش

اگر نه نور او ظاهر شدی اندر جهان هرگز

نگشتی کس خلاص از ظلمت کفر و زخسرانش

ازو آباد گشته خانه ء دین کعبه ء ایمان

که بوبکر و عمر عثمان و حیدر هست ارکانش

درودی لا تعد بادا همیشه تا ابد بادا

زما بر سیدا لابرار و اهل و بیت یارانش

خداوندا« بمحجوبه» ترحم کن دم آخر

بحق سید الکونین عطا کن روح و ریحانش