فخری هروی
از کتاب: تاریخ افغانستان در عصر گورکانیان (تیموریان) هند
سلطان محمد بن محمد امیری متخلص به فخری در حدود(۹۵۰ه) در هرات بدربار تیموریان و امرای صفوی پیوستگی داشت، و در سنه (۹۶۲ه) در عهد ارغونیان به سند رفت وی مرد عالم و شاعر و مؤرخ با ذوقی از تألیفات او لطایف نامه ترجمه فارسی تذکرۀ تورکی مجالس النفایس میر علی شیر و بستان الخیال (۱۷۲) مشتمل بر منتخبات اشعار فارسی تحفة الحببب، مردف اشعار فارسی و روضة السلاطین تذکرۀ ۷۴ نفر امرای شاعر و جواهر العجائب تذکرۀ شاعرات فارسی و هفت کشور در تاریخ و اخبار و صنایع الحسن در صنایع شعری که بنام شاه حسن ارغون متخلص به سپاهی در سند نوشته است. فخری شاعر متوسط فارسی و تورکی و دانشمند عربی بود ازوست :
بنشین دمی که گوشه نشینان صبح خیز
شد عمر ها چه بهر همین دم‌دعا کنند
بنگر بسوی فخری مسکین که عیب نیست
شاهان گر التفات بحال گدا کنند(۱۷۳)