مریم کنیزک
مریم بنت سید عبدالله در ماه میزان سه ۱۲۵۷ هجری قمری در قریه کرخ هرات پای بعرصه وجود نهاده تحصیلات خوبی حاصل نموده و زن فاضله شاعره بود اکثراً حمد و نعمت میسرود زیرا خیلی باپند دین و مذهب بود .
مشارالیها در سنه ۱۳۰۸ هجری قمری در گذشت و دارایی دیوانی میباشد که بطبع نرسیده اینک نمونه شعر او .
نعت
ای سه جهان آرا م صفا هستی برگزیده خالق فخرانبیا هستی
عین جمله محبوسان فخر انبیا هستی تو طبیب هر رنجی درد هر دوا استی
شمع بزم هر جمعی بسکه خوش لقا هستی
روز و شب بود دایم میل خاطرم سویت بسته جمع مشتاقان دل بتار هر مویت
رخ نمای تا بینم آن جمال گیسو یت بشنوم حدیثی ز آن دو نمل دل جویت
نطق شکر ین بگفتار آنکه خوشنوا هستی
«۷۹»
در چمن ن نروید گل تو نور جهان باشی سر و خوش وصال از دوست جان عاشقان باشی
نو نهالی نخلستان شاخ ارغوان باشی نو بهار عمری لیک ایمن از خزان باشی
من ترا دعا گویم واجب دعا هستی
زلف و رخ نمایان کن بزم گلرخان بشکن با تکلم شریین صوت بلبلان بشکن
از حرم خلیل امار نق مستان بشکن تاج لطف بر سر نه افسر شهان بشکن
چمد از نظر نایاب همچو کیمیا هستی
در ج لعل در بگشای قیمت گهر بشکن با این شرین قیمت شکر بشکن
بهر لیله المعراج نوبت سحر بشکن با متاع حسن خود فرخ سیم . زر بشکن
یوسف عزیز من چون تو بی بها هستی
گرچه ناوک نازت بر دلم از دارد عاش جفا پیشه کی از ان حذر دارد
پیش تیر مژگانت سینه و سپر دارد ای خوش انکه هر لحظه با دقت نظر دارد
ان قدم به چشمم به دیده راضیا هستی
شیرو شب معراج معراج مداوحی در درج یکتای قد کز لا تحصی
افتاب ملک دین صدر مجلس عقبی مقتدا رسولان را جن و انس را مولی
ز انکه احسن الخلقی افضل او را هستی
این کنیزک مجرم ترک گفنگو دارد نه بجام خورسند است نه غم ثبو دارد
مدتی مدیدی است با غم تو خو دارد ارزوی یک دیدن ز ان رخ نیکو دارد
روی خود بمن بنمای گر زمن جدا هستی