ضمیرهای مشترک

یکی خود، دیگری خویش ، و سومین خویشتن ، خود با ضمیر های شخصی برای تاکید می آیند .

براين جمله ها غور کنيد : من کار خود را تمام کردم . ما خودرا بالا تر ازديگران نمی دانيم .

ايشان دربارۀ خود چه می داند . تو خودرا اصلاح کن . به یاد باید داشت که خود جمع نمی شود و ازکاربرد خودها پرهیز باید کرد.

درجمله های بالا به جای خود ، خويش و خويشتن را هم می توان نشاند .

واژگان خود ، خويش و خويشتن درموارد يادشده ضماير مشترک اند ، که درعين زمان وظيفۀ تأکيدی نيز دارند .

ضمير تأکيدی مشترک « خود » با ضماير پيوسته نيز ، می پيوندد ، بدین گونه :

من خودم گفتم . ما خود ما گفتیم .

تو خودت گفتی . شما خود تان گفتید .

او خودش گفت . ايشان خودشان گفتند .