تفنگ اندازان

 تفنگ ( تفک) از اسلحۀ ناریه ، همواره در لشکر بابر بوده و در جنگ باجور ۹۲۵هـ ۱۵۱۹ م استاد علی قلی و ولی خازن تفنگ اندازان ماهر لشکر بابر بودند و علی قلی ه کس را به تفنگ زده انداخت و بابر گوید که دیگر تفنگ اندازان هم در تفنگ اندازی جلادت بسیاری نموده و تاشام ۷-۸ نفر با جوری ر ا بضرب تفنگ کشتند . در این محار به علی قلی دو مرتبه فرهنگی هم انداخت.

از این سلاح بنام فرهنگی در بابرنامه مکرراً ذکر میشود و ظاهراً مراد تفنگ ساخت فرنگ (ارو پا ) باشد که با باروت Gun-powder فیر میشد و بنابراین بداونی مؤرخ ، استاد علی قلی را "آتش باز " گفته است . بابر در سنۀ ( ۹۳۵هـ ۱۵۲۸ م) بعد از فتوح اراضی آن طرف گنگ، در محفل جشن و طوی به تفنگ اندازان خاص خود پهلوان حاجی محمد و پهلوان بهلول و ولی یار و دو پسر استاد علی قلى يک يک خنجر Dagger انعام داد . و از این هم پدید می آمد که صنف تفنگ اندازن جزولشکرهای بابر بوده اند و اوتفک را از آلات خاص جنگی قرار میدهد . و تفنگچیان در جبهه نخستن میدان جنگ پیش سپاه مقام میگرفتند.