قاضی حمیدالدین ماريكله

 ذکروفات این امام درآخرطبقه (۲۱) آمده که بتاريخ غرة رمضان ۶۵۷ ق دردهلی درگذشته ومنسوبست بهمان ماریگله بين حسن ابدال وراولپندی که سلطان مسعودر اسپاهیان وی دران جا مأخوذ داشتند (رك: به فهرست كتاب) درمجالس خواجه نظام الدین اولیاء دردهلی روزی ذکری ازین امام رفته که امیرحسن علاء سجزی آنرا چنين ضبط کرده:

ازینجاحکایت قاضی حمید الدین ماریکلمه افتاد فرمود: که او گفتی من درشهربهوای قاضی حمیدالدین ناگوری آمده ام چون برسیدم او پیش ازان نقل کرده بود.

روزی مجموعات قاضی حمیدالدین را پیش طلبید وازکتب اوکه درسلوك نوشته است مطالعه کردن گرفت. بعد ازمطالعه روی سوی متعمان کرد،که گرد اوحاضربودند گفت: که شما آنچه می خوانید همدرين کاغذها هست وآنچه نه خوانده اید هم دراین میان هست.وآنچه من خوانده ام هم دراین میان هست وآنچه نخوانده ام هم هست »

(ص ۲۴۱ فواید الفواد) 

اما قاضی حمیدالدین ناگوری ازمعاصران شمس الدين التمش ونامش محمدبن عطاست،جامع علم ظاهروباطن ومرید شیخ شهاب الدين سهروردی است که برمشرب اووجدوسماع غالب بود. وتالیف های بسیار دارد که ازآنجمله طوالع شموس است دراسمای حسنی

وفاتش درسنه ۵،۶ ه است ( تذكره علمای هند ازرحمان علي ص ۵۲ طبع نولکشورم ۱۹۱۴م)