اقرار نامهٔ کوکی خیل افریدی نمبر ۸۸

بعد از قتل یک نفر صاحب انگلیس قوم ما از حدود انگریزی اخراج و قاتلان مذکور مفرور بودند، چون قاتلان بدست نیامدند لهذا مبلغ سه هزار روپیه را طور جریمه دادیم و برضاء و رغبت خود عهد نامه ذیل را عقد کردیم:

اول: آینده در خاک انگریزی جرمی را مرتکب نمیشویم.

دوم: کسیکه دشمن انگریز باشد او را با خود به خاک انگریزی نمی آوریم.

سوم: اگر دزدی یا قاتل از قوم ما در خاک انگریزی گرفتار آید، ما دران دخلی نمی کنیم.

چهارم: اگر رهزن یا قاتلی مذکور فرار کرده نزد ما آید، و جرم وی ثابت ،گردد ما او را از مساکن خویش بیرون میکشیم و خانۀ او را مسمار ،میکنیم و قیمت اموال مسروقه را میدهیم. اما اگر در بارۀ جرم وی شهادتی نباشد، و پنج نفر متعلقۀ مدعا علیه بر بی گناهی او سوگند خورند پس بری الذمه خواهد بود.

پنجم: اگر کسی زن منکوحه یا غیر منکوحه را گریختانده بخاک ما آورد زن را به وی نمیدهیم، و مالیکه زن مذکوره با خود آورده وا پس میدهیم و اگر خویشاوندان وی آیند، به شمول ایشان جرگه ای تشکیل می شود تا در باره زن مذکور فیصله نماید.

ششم: اگر سارقی یا کدام ملازم سرکاری فرار کرده به خاک ما آید، او را اخراج میکنیم و اگر اموالِ مسروقه نزد وی باشد آنرا از و گرفته و اپس میدهیم 

هفتم: اگر با رعایای انگریزی دعوی داشته باشیم در عدالتهای آنجا مطابق اصول داد خواهی میکنیم و اگر کسی را با ما دعوی باشد برای جوابدهی وی حاضر میشویم و دساتیر قومی خود را دران جا معمول نمیسازیم. اگر قوم دیگری با حکومت انگریزی متخاصم باشد، باوی متحد نمیشویم.

هشتم: همواره وکیل خود را به حکام ضلع عند الطلب میفرستیم، تا ازو باز خواستی نماید. نهم: چون بسی از افریدیان نوکر سر کارند اگر یکی از ایشان با ما دعوی داشته باشد پس به شمول ایشان جرگه ای تشکیل و مسئله را فیصل مینماید

دهم: ما ارباب محمد امیر خان و ارباب عبدالمجید خان را در امور ادای جرمانه و ایفای شرایط این عهد نامه ضامن خاص میدهیم 

تا مقابلتاً سرکار اشخاص قوم ما را با اموالشان که در تحت نظارت سرکار است باز گذارد.1

مورخه ۱۴ اگست ۱۸۵۷ امضا شد