عبدالقادر هراتی
خواجه عبدالقادر هراتی در فنون نگاشتن خطوط مختلفه بی نظیر و در نواختن انواع موسیقی بی بدیل بود شعر را نیز متین می سرود صاحب حبیب السیر می آورد در اوایل حال مسافرت به بغداد نمود و در خدمت سلطان احمد جلایر منزلتی یافت و در مجالس انس و محافل عیش جلیس سلطان و انیس او بود که سلطان او را یار عزیز میخواند و در حق او احسانات و انعامات گوناگون مینمود تا درگذشت و چون سلطان احمد فوت شد خواجه عبدالقادر در سلک ندماء و خاصان میرزا میر انشاء منسلک آمد تا آن که میر انشاء مغلوب عساکر امیر تیمور گشت اطرافیهای او هر یک به طرفی فرار یا گرفتار گشتند و خواجه عبدالقادر با زحماتی بسیار و مشقاتی بیشمار از آن معرکه مهلکه جان به در برد و مدتها در نهایت فلاکت و بیچارگی آواره و بیابانگرد بود تا برحسب تصادف وقتی در نزدیکی اردوی امیر تیمور گذارش افتاد که در این بین امیر تیمور برسید. عبدالقادر چون در فن قرائت و تجوید بهره کامل داشت آواز قرآن خواندن در انداخت. امیر تیمور چون او را بشناخت ابدال (ز بیم چنگ) در مصحف زد و او را پیش خواند و محترمش بداشت و از نکبت و بیچارگی مستخلص نمود پس از این در خدمت امیر تیمور قیام میکرد تا امیر تیمور درگذشت و او را از حطام و علایق دنیوی مجرد گشت تا عاقبت در سنه ۸۳۸ وفات کرد.