پیر محمد جهانگیر
امیر تیمور اداره و حکومت کابلستان را عموماً به پسران خود تفویض میکرد. برخی از مأخذ مانند ظفرنامه على یزدى و مطلع السعدین عبدالرزاق بن اسحق سمرقندی از تقرر امیرزاده پیر محمد جهانگیر به حکومت کابل و اعزام او به این طرف مقارن سال ۷۹4 هجری قمری صحبت کرده اند مأخذ اول الذکر تحت عنوان: " گفتار در تفویض فرمودن حضرت صاحبقران گردون سریر ایالت زابلستان به امیرزاده پیر محمد جهانگیر"، چنین مینویسد:
"چون صحرای افسار (۱۲) از فر دولت وصول نزول صاحبقران کامگار غیرت سپهر فیروز حصار گشت عاطف پادشاهانه ممالک سلطان محمود غازی را انارالله برهانه از غزنین و کابل تا حدود هند و قندهار و آن ولایات و نواحی تا آب سند نامزد امیر زاده پیر محمد جهانگیر فرمود..."(۱۳)
عین این عبارت با پس و پیش شدن بعضی کلمات در مطلع السعدین هم آمده است. چون در متن از همراهی بعضی امرا بطور خانه کوچ با امیر زاده پیر محمد جهانگیر هم تذکر داده است اینک چند سطر مطلوب را نقل میکنیم:
"... عاطفت پادشاهانه ممالک سلطان محمود غازی انار الله برهانه از غزنین و کابل و قندهار و سایر بلاد و دیار تا حدود هند و آب سند نامزد افتاب آسمان سریر امیرزاده پیر محمد جهانگیر فرمود و امرا نامدار پهلوان برلاس و اسلام برلاس، حسین صوفی ترخان و غیره هم در رکاب شاهزاده خانه کوچ روان شدند."(۱4)
چون بالاحصار کابل معاصر حیات و سلطنت امیر تیمور آباد بود و قراریکه بالاتر دیدیم "پولادبوقا" و "آقبوقا" دو نفر از امرای امیرحسین علیه این پادشاه و تیمور مقاومت شدیدی در آنجا نشان دادند منطق طبعاً حکم میکند که پیر محمد جهانگیر بن تیمور هم در زمان امارت خود در همین قلعه استقرار داشت. شبهه نیست که شاهزاده مذکور در سوقیات هندو پاره اجراات دیگر در حصص شرقی و جنوبی تا نقاط دور دست مثل ملتان و غیره رفت و آمد داشت ولی معمولا در کابل و در بالاحصار شهر می زیست و مرکز اداری و نظامی اش همان بالاحصار کابل بود. چون غزنین درین وقت بحیث مرکز زابلستان هنوز داشت، شهرت پیر محمد جهانگیر اکثر اوقات را در بالاحصار آن شهر نیز میگذرانید. پیرمحمد جهانگیر در زمان حیات پدرش تیمور به حیث حکمران بر کابلستان و زابلستان حکومت میکرد بعد از فوت تیمور در ۸۰۷ هجری حیثیت پادشاه را پیدا کرد و بر ساحه وسیعتریکه تخارستان ختلان قندهار، حصص جنوبی و شرقی افغانستان امروزی تا رودبار سند جز آن بود حکمفرمائی داشت.(۱۵)