ز روی بحر و سر کوهسار می آیم

ز روی بحر و سر کوهسار می آیم 

ولیک می نشاسم که از کجا خیزم

دهم به غمزه طایر پیام فصل بهار 

ته نشیمن او سیم یاسمن ریزم

به سبزه غلطم و بر شاخ لاله می پیچم 

که رنگ و بز مسامات او بر انگیزم

خمیده تا نشود شاخ اوز گردش من 

به برگ لاله و گل نرم نرمگ آویزم

چو شاعری زغم عشق در خروش آید

نفس نفس به نوا های او در آمیزم