میرزا یوسف كرُخی

نواسۀ حضرت شهید صوفی اسلام و از خانوادهٔ حاذق است. در سال ۱۳۲۰ به عمر هفتاد سالگی وفات نموده است آثار و اشعار آبدار دارد مجموعه غزلیاتش به طبع نرسیده یوسف از شعرای عشقی است و از این

جهت بیشتر میل به غزل داشته:

باغبان هر گل که بر طرف چمن می پرورد

در خیال عشوه آن گل بدن میپرورد 

نازم از شاخ گلی کاندر بهارستان حسن

سرو را بر جیب نسرین و سمن می پرورد 

دیدم آن ابرو کمان را داده چشم از سرمه آب

گفتم این خونخوار را بر قتل من می پرورد

کس نبیند شاخ گل با میوه پیوند و ببین

نخل این گلدسته را سیب ذفن می پرورد

بیشتر شیرین لبان با تلخ گویی مایل اند

خوى شكر لعل من خلق حسن می پرورد

یوسف مه رو به مصر ناز و یعقوب حزین 

اشک حسرت را به بوی پیرهن می پرورد