وثیقه چهارم
این و ثیقه نیز در باب عفو مالیات و عواید دیوانی است که به حکم سلیمان میرزا حکمدار به خشان صادر گردیده، خط آن نستعلیق معمولی است اما در کمال ،صحت، نگارش یافته ، در متن هنگامی که عواید مزار ناصرخسرو مرفوع القلم قرار می یابد ، سلیمان میرزا به نام پدر خود اشاره می نماید اما جای نام را در متن احتراما سفید می گذارد و به جای آن در حاشیه راست نزدیک به عنوان این جمله را می نگارد :
«پادشاه بابام انار الله تعالی برهانه»
نقش خاتم این است :
«سلطان سلیمان بهادر بن سلطان اویس کورگان»
تاریخ وثیقه شهر صفر ۹۲۷، است.
درین و ثیقه نیز ناصر خسرو به سیادت منسوب گردیده و سلطان العارفین وبرهان المدققین (سید ناصر خسرو) نگاشته شده سلیمان بن اویس همان شهزاده مغلی می باشد که پس از پدرش امارت بدخشان به وی محول بود و همایون به نظر محبت دروی مینگریست و در اول جلوس خویش که سران خانواده خود را در هر گوشه مملکت منصوب می کرد، کابل و کندهار به میرزا کامران - کار سنبل به میرزا عسکری - سر کارالور به میرزا هندال و بدخشان به میرزا سلیمان اختصاص یافت . و در جنگهای متوالی کــه میان همایون و کامران بر سر سلطنت واقع گردید ، میرزا سلیمان به طرفداری همایون خدمات مهم انجام داد.
تاریخنگاران در بار مغلیه هند خاصة علامی ابوالفضل و زیـر دانشمند دربار جلال الدین اکبر این قضایارا به تفصیل ضبط کرده.