ابراهیم ادهم

(۱۶۰ه /۷۷۷م) او را جنید بغدادی کلید های طریقت خوانده و از کسانیت که ظریق زهد اختیار کردند یعنی توجه به آخرت وو تجرد در فقر . نزد او مرد حق کسی بود که نه حریص نعمات دنیا باشد و نه حریص نعمات عقبی بلکه به اخلاص روی بخدا اورد . او اهل توکل بود ولی توکل را منحیث یک اصل اخلاقی که قرآن مجید از آن یاد کرد و با تلاش برای امرار معاشق منافاتی ندارد . وی که شاه بلخ بود با توجه به بیداری دل راه تجرد را پیشه کرد که قصه ایشت طویل که این مختصر گنجایش تفصیل آنرا ندارد.*۴۲۵