عبدالرحمن بن ابزی الخزاعی
پس علی رضی الله عنه، خراسان مر عبدالرحمن بن ابزی را داد، و عبدالرحمن مرد خردمند و پاکدامن بود، و با مردمان محاملت کرد، و رسمهای نیکو نهاد، و هنوز او بخراسان بود، که علی رضی الله عنه فرمان یافت. و حسن بن علی رضی الله تعالی عنهما بجای پدر بنشست. معاویه حیلها کرد، و عمرو بن العاص اندر میان، و سر ایشان بر گردانید تا خویشتن را از خلافت نزع کرد، و عمرو بن عاص معویه را گفت: حیلت آن ساز (که) حسن خویشتن را بر ملا خلع کند و خطبه کندو و با معویه مقاومت نتواند کرد، و با کید او برنیاید.
بر پای خاست و خطبه کرد، که پارس ان چنین بود که:
«ای مردمان! خدای تعالی خونهای شما از ریختن بازداشت، و من شما را بر معاویه عهد و میثاق گرفتم، که عدل کند میان شما، و فی شما بشما رساندف و با مقام مشغول نگردد. و شما را بکینه و سنیزه نگیرد؟
و روی سوی معویه کرد و گفت: « یا معویه ! هم (110) چنین هست ؟ معویه گفت: هست . و حسن این آیت همی خواد« و ان ادری لعله فتنه لکم و متاع الی حین.»
و چون او خاموش شدف معویه با عمرو بن عاص عتاب کرد که چرا مرا چنین اشارت کردی!.