عثمان بن عفان
ابوعمر و عثمان بن عفان بن ابی العاص بن امیه بن عبدالشمس بن عبد منات بن قصی بن کلاب بن مره بود، و کنیت او ابو عبدالله نیزبود، و او به دو دختر مررسول (را) صلی الله وسلم داماد بود و سخت منعم بود، و چون بخلافت بنشست نخستین سپاه بری فرستاد با بوموسی الاشعری، و آنرا بگشادند.
پس اسکندریه بگشا، پس شابور پس افریقیه، پس قبرس از سواحل دریاء روم، پس مرو گشاده شد بر دست عبدالله ابن عامر بن کریز و فرزندان او عبدالله الاکبر بود و عبدالله الاصغر و عمروابان و خالد و عمر و سعید وولید و ام سعید و مغیره و عبدالملک و ام ابان و ام عمر و عایشه بودند.
و او اندر خانۀ خویش نشسته بود، که غوغا بیامدند و قصد او کردند و خانه بروی حصار کردند. پس غوغا اندرو افتاد و اورا بکشتند. و او جامع قرآن پیش نهاده بود و قرآن همی خواند و او بکشتند، آن جامع از خون او بیالود و تا بدین غایت هم چنان مانده است. و قرآن او جمع کرد، و ترتیب نهادف و مال غنائم بیت المال آوردن او بنهاد و لشکر را بیستگانی کرد، و دخل بیت المال را اندر خزینه نیاد.