عمر بن الخطاب
او ابوحفص عمر بن الخطاب بن نفیل بن عبدالعزی بن ریاح بن عبدالله بن قرط بن زراح بن عدی بن کعب بن لؤی بن غالب بن قهر بود، و ندای حق بر دو کعبه او آَشکار کرد، و فرق کرد میساق و باطل . بدین سبب اورا «فاروق» لقب کردند، و اندر خلافت او فتحهاء بسیار مر مسلمانانرا برآمد، و جایهاء بسیار گشاده شد. و چون بیت المقدس و دمشق گشاده شد. بردست خالد بن الولید بصلح، و میسان و یرموک و اهواز شهر ها گشاده شد بر دست ابو موسی الاشعرری. و نهاوند گشاده شد بر دست نعمان بن مقرن و حرب قادسسیه بروزگار او بود که خاد بن الولید بیامد و لشکر او پیش عجم آمد و بدشت قادسیه بر آویختند وسپاه عجم هزیمت شدند، و یزد جرد بن شهر یار که ملک عجم بود بگریخت، و خالد بن الولید بیامد و عراق را فتح کرد، و گنجهای ملوک عجم را که از چهار هزار سال باز نهاده بودند، همه برداشت، و آنچه نصیب عمر آمد به مدینه فرستاد، و فتح عراق اندر سنه ثمان عشر بود، و فرزندان او عبدالله و حفصه و عبیدالله و عاصم و فاطمه و او ابو شحمه عبداالرحمن بودند. و اورا بولؤلؤ غلام مغیره کشت.