کوکبی مروزی
از کتاب: سلطنت غزنویان
، فصل شعرای زبان دری
وی نیز از سر ایندگان این عصر است عوفی این اشعار را از او روایت می کند
وله ، قطعه
قدح و باده هر دو از صفوت
همچو ماه دو هفته دارد اثر
یا قدح بی می است یا می ناب
بی قدح در هوا شگفت نگر
قطعه
نگاه کن بگل سرخ نا شگفته تمام
چو لعبتی که شمن را همی نماز برد
بسان دو لب معشوق سرخ و کوچک و تنگ
که گاه بو سه بعاشق همی فراز برد