البسه

البسه آریائی ها عموماً از پشم گوسفند بافته میشد و عبارت از دو یا سه پارچه بود. قراریکه در میان اطفال امروزه نورستان معمول است پارچه های پوست را هم بصورت لباس استعمال میکردند آریائی ها به تزئینات سرور خود سلیقه و ذوق مخصوص داشتند و زن و مرد هر دو فرقه زیورات طلائی بازوبند، گلوبند، گوشواره، انگشتر حلقه گوش وغیره می پوشیدند لذا از هر نقطۀ نظر که دیده شود یادگارهای حیات عصر (ریگ وید) با تمام جزئیات آن هنوز در میان قبایل افغان مشاهده میشود و جوانان زیبا و رشید افغان انگشترها حلقه ها گوشواره ها و حلقه گوش و باز و بند ها بصورت پوش تعویذ و غیره استعمال میکنند. درین شبهه نیست که زندگانی قبیلوی و دموکراسی قبیله افغان حیات نیمه مالدار و نیمه زارع با تمام ملحقات آن که عبارت ازرمه داری، استعمال لبنیات در غذا شوق انن و رقص و بسا چیزهای دیگر می باشد مظهر زنده حیات عصر ریگ وید آریائی های افغانستان است پس هیچ غرابت ندارد که مردان قبایل در آرایش خویش بکوشند و انگشترها و بازوبندها و گوشواره ها استعمال نمایند. همین طور گذاشتن موی سر و کاکل تا سرشانه از یادگارهای قدیم آریائی است که آن را به مواظبت چرب میکردند و شانه می نمودند زن ها موهای خودرا می بافتند و مردها در بعضی مواقع آن را پیچ پیچ داده بیک طرف شانه میکردند. از اختصاصات قبیلۀ وسینتا Vasishtas این بود که کاکل های خود را بطرف راست تاب میدادند. کل کردن موی نزد آنها مجهول نبود اماریش را عموماً میگذاشتند و مانند جوان های افغان که در روزهای اعیاد ملی گل های طبیعی را به سرویخن خود میزنند در عصر ویدی هم در مواقع خوشی و میله های قومی جوان ها به کاکل های چرب کرده خود گل های خودرو را میخلانیدند.