معنی کلمۀ آریا

آریا از نقطه نظر دیانت به معنی پرستنده معتقد، قربانی دهنده آمده و مفهوم اصطلاحی اولیه و قدیم آن نجیب، شریف، بادار، آقا مالک، اختیار دار است و با کثرت استعمال در موارد مختلف یکعده صفات دیگر از قبیل جوان مردی، مهمان نوازی، رشاد، دلاوری وطن دوستی، جنگجوئی و غیره بدان پیوست گردیده و در هر کدام از این صفات مفهوم نجابت هم آهنگی دارد. فراموش نشود که این کلمه مفهوم اجتماعی و سیاسی بزرگی هم دارد. زمانیکه آریاها به دو طرفه هندوکش اقامت داشتند دانایان آنها برای تمیز خود از بیگانگان و از سایر شاخه های همنژادان خود به این فکر افتادند که برای قبایل خود و او هر قدر متعدد هم باشند نام واحدی وضع کنند تا از تفرقه بر کنار بمانند و به هم متحد باشند، برای این مقصد نام "آریا" بمیان آمد و بر همه یکسان اطلاق میشد.

طبیعی این نام با مهاجرین آریائی به هند هم انتشار یافت ولی در مفهوم آن به تدریج تغیرات پیش شد. برای اینکه آریاها با بومیان هندی مخلوط نشوند طبقات اجتماعی پیدا شد که عبارت از "کشاتریا" "بر همانا"، "ویسیا" و"شودرا" میباشد. اولی بر نجبای جنگجو دومی بر روحانیون سومی بر اهل حرفه و پیشه اطلاق میشد و چهار می طبقه "اچوت" را که از بومیان اولیه هند بود در بر میگرفت و به این ترتیب طبقۀ "سودرا" یا "اچوت" آریا خوانده نمیشد.