111

پاییدن

از کتاب: زبان د آری
پاییدن اکنون به معنای بودن و باشیدن بکار میرود . تمام صیغه های آن درزبان دری زنده مانده اند . ریشۀ فعل «پای» است که تمام صورتهای آینده ازآن و صیغه های گذشته از پایید ساخته می شوند .


مهمان شب پای ، مهمانی که شب در منزل میزبان می خوابد . شب پایی آمدن ، به مهمانی وبرای گذشتاندن شب آمدن . این هم یکی ازواژگان کهن دریست که درگفتارهست وازنوشتارافتاده . پاییدن درشعرطیب خسروانی چنین آمده است :
مرا زخال سه بوسه تو وعده کرده بدی
بپای تابدهم پیش، کت وبـــــــال بود

واژۀ پایگاه ازهمین پای گرفته شده است ، بدین گونه : پای ، ریشۀ پاییدن با گاه پساوند جای ، به معنای باشیدن گاه یا مقام .