اقرار نامۀ قوم سپاه افریدی دره کوهات نمبر ۸۵
ما احمد شاه ضابطه ،خان مراد خان صفدر علی شاه و رستم على وعبد الحسن و حیدر علی و شادی و امان خان و جواهر علی و احمد شیرو غلام ملک: ملكان قومِ سپاه سرحد ضلع کوهات پیش کپتان کوک صاحب دپتی کمشنر آمده بعد از مذاکره با سرکار انگریزی عهد و
پیمان کردیم
اول: چون بین بنگش و افریدیان در مقام کوتل جنگی واقع شد ما بر حسب رفاقت سابقه بعد از به درخواست به امداد بنگش آمدیم، و چون پیکار بپایان آمد، بچهار شرط ذیل با بنگش تعهدی بستیم (الف) در نگهبانان برج متعلق بنگش اشخاص قوم ما هم موجود خواهد بود (ب) در مسایل متعلقه کوتل و حفاظت آن مشترکاً طرفدار بنگش خواهیم بود و در اوقاتِ ضرورت امداد جنگی هم میدهیم (ج) اگر در کوتل نقصی واقع گردد، و یا ضرری رسد، پس ما با بنگش به حساب سهم اشخاص متعینه جوابده خواهیم بود (د) اگر چه قبلاً هم اقرار زبانی کرده ایم، که در خاک انگریز قتل و رهزنی و دزدی نمیکنیم، اکنون بصورت تحریری اقرار مینمائیم که اگر فردی از قوم انگریزی جرمی را مرتکب گردد، ما همه جمعاً مسئول آن میباشیم و مال مسروق را واپس میدهیم، و به قاتل و رهزن برسم افغانان جزای نفی وطن و احراقِ مسکن میدهیم اگرمجرم در خاک انگریز گرفتار آید، حکام انگریزی و میتوانند طوریکه مناسب دانند با و جزائی بدهند و ما دران مداخله نخواهیم کرد. این چهار شرط فوق را اکنون هم برضا و خوشی قبول داریم.
دوم: برای اطمینان تعمیل شرایط مذکوره سید حسین علی شاه و میرزا ابن علی شاه که در میره خاک انگریزی سکنی دارند و ملک الله یار خان علی زئ ساکن مذکور را ضامن میدهیم اگر در تعمیل شرایط مذکوره با بنگش یا دیپتی کمشنر قاصر ،آئیم ضامنان مذکور تلافی آنرا میکنند و مسئول می باشند.
سوم: در مقابل این اقرار نامه مردم بنگش دادن پنجصد روپیه سالانه را از مواجب مقرره منظور میکنند، که هر سال حصه ما را بدهند.
چهارم: اگر از قوم ما کسی در درۀ کوهات مرتکب دزدی یا جرمی شود، ما مسئول آنیم، و به ترضیه سرکار میکوشیم وقتی که اقرار نامه های در کوهات واجب التعمیل ،است پنجصد روپیه مذکوره بر وقت معین به ما داده خواهد شد.
مورخۀ ۶ دسمبر۱۸۵۳ م (امضاها)