بهارانه و رشه
قبایل آریائی که کنار رودخانه بزرگ شرقی آریانا رسیدند آنرا محض به اسم عام رودخانۀ (سندهو) یاد کردند. ایشان سرزمینی را که بطرف شرق این رود خانه افتاده بود نمیشناختند و اراضی مذکور نام مشخصى نداشت تا اینکه پیش رفته و از ممیزات طبیعی آن آگاه شدند. چنین معلوم میشود که قبیلۀ "بهاراته" که پیشتر حرکت آنها را از بخدی به جنوب هندوکش شرح دادیم با نیرو و اقتداری که داشتند قبایل دیگر مهاجر آریائی را در خاک های ماورای شرقی سندهو تحت تاثیر خود گرفتند ازین رو تمام داستان های رزمی قبایل آریائی که حین حرکت آنها بطرف شرق بمیان آمده همه بلا استثنا بنام قبیلۀ "بهاراته" به اسم "مها بهاراته" یعنی "بهارته های بزرگ" موسوم شد. چیز بزرگ دیگری که عظمت این قبیله را نشان میدهد این است که ایشان با انتشار خود در ماورای شرق سندهو اراضی بین این رودخانه و گنگارا بنام "بهاراته ورشه" یا "بهاراته ورته" یعنی "چراگاه بهاراته" یاد کردند و این اولین نام جامع و بزرگ و مشخصی است که برای هند داده شده و موسیو سیلون لوی هند شناس معروف فرانسوی اظهار میدارد که "بهاراته ورشه" اولین نام ملی هند است قراریکه در کتاب آریانا هم شرح داده ام "بهاراته ورشه" مرکب از دو کلمه است یکی (بهاراته) که اسم خاص قبیلۀ موصوف است و دیگر کلمه (ورشه) که در پښتوی حوزه اراکوزی تلفظ و مفهوم قدیم خو در امحافظه کرده است. (ورشه) بصورت "ورشو"" در پښتوی حوزۀ ارغنداب "چراگاه" معنی دارد و به این ترتیب اسم مرکبۀ (بهارانه ورشه) را میتوان "چرا گاه بهاراته" ترجمه نمود حینیکه بهاراته ها با حیوانات خود از آریانا به اراضی ماورای شرقی سندهو منتشر شدند خاک حوزۀ سند و ماورای آنرا بنام چراگاه خود موسوم ساختند و "بهاراته ورشه" اولین نام ملی هند شد. کلمۀ هند قراریکه پیشتر در یکی از پاورقی ها ذکر شده اسمی است که از روی کلمۀ "سندهو" نام آریائی رودخانه سند بمیان آمده است.