جنگ جات ها

چنانکه در داستان سومنات نوشتیم هنگامی که اردوی سلطان از سومنات برگشت جات ها بر دسته های عقبی اردو تعرض نمودند و بدین جهت خشم شاهنشاه بزرگ غزنی را متوجه خویش گردانیدند.البیرونی می نگارد: جاتها مردمی بودند که (لنگه) یعنی مجسمه آله تذکیر را می پرستیدند بقول برگس این مردم همان (بهتن) ها مقیم (پهت نیر) بودند در اوایل سال ٤١٨ سلطان لشکری گران فراهم نمود و جانب ملتان حر کت کرد و تصمیم گرفت باجات ها در دریا نبرد آزمائی کند بدین منظور امر داد یکهزارو چارسد کشتی بسازند و در هر کشتی یک نیزۀ آهنین در پیشرو و دو نیزه در پهلو نصب کردند و در هر کشتی بیست نفر عسکر نشانیدند با تیر و کمان و قار وره و نفت و سپر و فرمان داد که این کشتی ها را بر دریای سند فرود آرند . جتان خبر آمدن سلطان را شنیده اموال و اولاد خود را بجزیره های دور دست فرستادند و بروایتی چارهزار و بروایتی هشت هزار کشتی مهیا نمودند و در آب افگندند و در هر کشتی مردم انبوه نشستند و در کمال شجاعت بجنگ آغاز نمودند چون باهم مقابل شدند تیراند ازان لشکر اسلام تیر می افگندند و نفت  افگنان آتش می زدند و لشکریان سلطان کشتیهای خود را بر سفاین آنها نزدیک نموده با نیزه ها کشتی های جتان را سوراخ میکردند سرانجام کشتیهای جتان یا شکست و غرقه گردید ویا فرار نمود در این جنگ تلفات فراوان به جتان رسید و هر که از آب می برآمد به نیزه سواران غزنی و حمله پیلان جنگی نابود می شد و آنها را تعقیب نمودند تا آنجا که بر خزائن اموالشان رسیدند و همه را تاراج نمو ند فرخی گوید :

من شکار آب مرغابی و ماهی دیده ام

تو در آب امسال شیران سیه کردی شکار