شیخ متی

از مشاهیر عرفاء و علمای دورۀ اکبر است از قوم کاسی افغان که در پنجاب سکونت داشت، و شخص منزوی بود و به پای تخت اکبر حسب خواهش وی آمده و از حضور در بار معافی خواست (۲۰۹). 

طوریکه نعمت الله هروی می نویسد: شرح متی کاسی در سخاوت و انفاق فقراء شهرت و همواره در مهمانخانۀ وی الوان  نعمت هائی که در خور خوان شاهی است حاضر می بود، باوجود یکه خودش نان جوین خوردی و در وقت خفتن خشتی زیر سرمینهادی وی  بسال (۱۰۱۰ه‍) از جهان رفت (۲۱۰)