ابوالفرج رونی

‫ﺑﻦ ﻣﺴﻌﻮد ازر وﻧﻪ ﯾﻚ ﻗﺮﯾﻪ ﻧﺸﺎﭘﻮر ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻮﻟﺪ وﻣﻨﺸﺄ او ﻻﻫﻮر ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬وﺑﻌﺪ از ﺳﺎل ‪٤٩٢‬ﻫ از ﺟﻬﺎن رﻓﺖ‪ .‬وی ‫از اﺳﺘﺎدان ﻣﺴﻠﻢ ﺷﻌﺮ دری در ﻗﺴﻤﺖ دوم ﻋﺼﺮ ﻏﺰﻧﻮﯾﺴﺖ‪،‬ﻛﻪ او را ﭘﺪﯾﺪ آورﻧﺪه ﺷﯿﻮه ﻧﻮﯾﻦ ﺷﻌﺮ دری ﻣﯿﺪاﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫زﯾﺮا او ﻣﻘﻠﺪ ﻛﺎﻣﻞ ﺷﻌﺮای ﻗﺴﻢ اول ﻋﺼﺮ ﻏﺰﻧﻮی وﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬وﻛﻠﻤﺎت ﻋﺮﺑﯽ واﺻﻄﻼﺣﺎت واﻓﻜﺎر ﻋﻠﻤﯽ‬ ‫وﺧﯿﺎﻻت ﺑﺪﯾﻊ واﻟﻔﺎظ ﺳﻨﺠﯿﺪه وﻣﻨﺘﺨﺐ را وارد اﺷﻌﺎر ﺧﻮد ﳕﻮد‪ ،‬واو زان دﺷﻮار را ﺳﺮود ودر آﻏﺎز ﻗﺼﺎﯾﺪ از ﺗﻐﺰل‬ ‫وﺗﺸﺒﯿﺐ ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﻛﺮد واز اواﯾﻞ آن ﲟﺪح ﳑﺪوﺣﺎن ﺧﻮد ﭘﺮداﺧﺖ واز ﻛﺴﺎد ﺑﺎزار ﻫﻨﺮ ﺷﻜﺎﯾﺖ داﺷﺖ و ﭼﻨﯿﻦ ‫ﻣﯿﮕﻔﺖ ‪:‬‬

‫ﺻﺪ ﺷﺮﺑﺖ ﺟﺎﻧﮕﺰا در آ ﻣﯿﺨﺖ‬

‫ﮔﺮدون زﺑﺮای ﻫﺮ ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬

‫ﻫﺮ زﻫﺮ ﻛﻪ داﺷﺖ در ﻗﺪح رﯾﺨﺖ‬

‫ﮔﯿﺘﯽ زﺑﺮای ﻫﺮ ﺟﻮان ﻣﺮد‬

‫ﻫﺮ ﻓﺘﻨﻪ ﻛﻪ ﺻﻌﺐ ﺗﺮ ﺑﺮ اﻧﮕﯿﺨﺖ‬

‫از ﺑﻬﺮ ﻫﻨﺮ درﯾﻦ زﻣﺎﻧﻪ‬

‫ﺧﺎﻛﯽ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮ رﺧﻢ رﯾﺨﺖ‬

‫ﺟﺰ آب دو دﯾﺪه ﻣﯽ ﻧﺸﻮﯾﺪ‬

‫ﻧﺘﻮان زﺟﻔﺎی ﭼﺮخ ﺑﮕﺮﯾﺨﺖ‬

‫ﺑﺮ اﻫﻞ ﻫﻨﺮ ﺟﻔﺎ ﻛﻨﺪ ﭼﺮخ‬

‫ﻛﯽ دﺳﺖ زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺗﻮان ﺑﯿﺨﺖ‬

‫ﭼﻮن اﺳﺖ زﻣﺎﻧﻪ ﺳﻔﻠﻪ ﭘﺮور‬