طلحه بن طاهر

وچون طاهر بمرد، طلحه پسر او بولایت خراسان بنشست، و میان طلحه و حمزۀ خارجی حربهاءِ فراوان بود.پس حمزه اندر سنه ثلث عشر و مأتین کشته شد، و مر طاهر بن الحسین را مأمون« ذوالیمینین» لقب کرده بود، اندر و سبب آن بود: که چون طاهر را (155) پیش علی بن عیسی همی فرستاد، فضل بن سهل آن ساعت خروج او اختیار کرد و طالع بنهاد و (دو) ستارۀ یمانی، یکی سهیل. دو دیگر شعری یمانی اندر وسط السما یافت. بدین سبب اورا« ذوالیمنینم نام کرد، و مأمون بسبب آن اختیار موافق که افتاد علم نجوم را دوست گرفت.

و اندران ساعت که مر طاهر بن الحسین را لوابست. فضل گفت: « ای طاهر! ترا لوایی بستم، که تا شست و پنج سال هیچکس نکشاید» و از بیرون آمد طاهر از مروکه پیش علی بن عیسی رفت، تا وقت شدن دولت طاهریان، و گرفت یعقوب بن اللیث محمد بن طاهر را شست و پنج سال (بود).

و طلحه بن طاهر، چون دل از کار حمزۀ خارجی فارغ کرد، و حمزه کشته شد، هم اندران  سال طلحه بمرد، و محمد بن حمید الطاهری را خلیفه کرد بر خراسان.