افسوس
از کتاب: دیوان محجوبه هروی
، غزل
من روی ترا ندیده مردم
با وصل تا نارسیده مردم
افسوس کزان لبان چون قند
حرفی دو سه ناشنیده مردم
از تیر نگاه ترک مستت
در خاک بخون طپیده مردم
برفاتحه یاد کن شهیدم
زهر غم تو چشیده مردم
از ناوک غمزه ئ تو ای شوخ
تیرم بجگر خلیده مردم
نومید شدم ز وصل جانان
امید زخود بریده مردم
«محجوبه » ز هجر روی دلبر
خونها ز مژه چکیده مردم