استیصال شاهی مغل و تاخت نادر شاه
معظم بهادر شاه محرم (۱۲۲۴ه) در گذشت و بعد از او عالم و جهاندار شاه و فرخ سیر و رفیع الدرجات و رفیع الدوله بنوبه خود حکمرانی کردند، تاکه محمد شاه در ذیقعده (۱۱۳۰ه) بر تخت دهلی نشست، و در عصر این پادشاه ناصر خان به حکمرانی صوبۀ کابل و پشاور مقرر بود و باقر خان حکمرانی غزنی داشت، و مقر حد فاصل حکمرانی هوتکی قندهار و سلطنت مغولیه بر غزنین نمود و باقر خان حاکم غزنی گریخت و این شهر در (۲۲) صفر (۱۱۵۱ه) بتصرف قوای نادر آمد، و سوم ربیع الاول از غزنین بر کابل تاخت، و شرزه خان پسر ناصر خان و رحیم داد خان که از طرف ناصر خان حکمرانی مغولیه دهلی بحفظ کابل مامور بودند، حصار کابل را محکم کرده و بقوۀ(۲۰) هزار نفر بجنگ پرداختند، ولی قوای نادر در (۱۲)ربیع الاول کابل را فتح کرده بتاریخ سوم جمادی الاخری جلال آباد را نیز کشودند(۱۱۵۱ه) ناصر خان حکمران کابل که در پشاور بود، بمقابل نادر شاه عسکر آراست، و بعد از جنگی بدست لشکر نادرشاه افشار اسیر افتاد(۱) و باینصورت تمام افغانستان بوسیلۀ قوای نادر مفتوح و از طرف شاهان مغولیه هند بر آمد و بساط سلطنت پادشاهان گورکانی هند بعد از مرور(۲۴۰) سال که بابر تأسس کرده بود در عهد محمد شاه از افغانستان بر چیده شد، و باینطور سلاطین بابری هند از سال (۹۱۰ه) تا اوایل (۱۱۵۲ه) بر صفحات شرقی و چندی هم بر حدود شمالی و غربی افغانستان سلطنت کردند، درین مدت سلطه دولتهای تیموریان دهلی و صفویان پارس و شاهان ازوبکیه ماوراء النهر بز افغانستان یک نوع تصرف اجباری اجنبی بوده و ملیون افغانستان به هیچ صورتی از صور بدان تسلیم نشدند و مقاومت های مردانۀ ملی ما در مدت دو صد سال با تیموریان دهلی وصفویان پارس ادامه یافت، که نمونه بارز هویت ملی و تشخیص افغانی بشمار می آید تاکه بالاخره دولت هوتکی و بعد از آن دولت ابدالی در قندهار بوجود آمد و به حفظ کیان ملی موفق گردیدند.