ملك تاج الدین تهرانی

درطبقه ۱۷ ذكرالعشرون ج ۱.آمده که دختراين ملك درحباله سلطان غیاث الدین محمود بود،مادرسلطان بها الدين سام. عوفي ذکری ازغزارت طبع و طراوت اشعارملك تهران دارد بشرح ذيل: «الميك المعظم تاج الدين تمران شاه: شاهزاده و موهرآزاده، هم نسبتی عالی وهم کرمی متوالی داشت،ازاشها وآبداراوست: 

لرزان آنهم ازباد ستيزغم تست                     سوزان دلم ازآتش تیزغم تست

مگذاربتاکه خاك خواری گیرد                   صحرای دلم که آب خيزغم تست

 درمعنی شکارسلطان غیاث الدنيا والدين گويد:

هرروزچنین شهانه کاری میکن                برچهره ایام نگاری میکن

    برتخت به خومی شرابی میخور               درباغ بخوشدلی شکاری میکن

(ص ۵۱ ج الباب الالباب ) 

سید ظهيرالدين سرخی درقطعه ی کنیزکی بکرازوخواست: 

دارم طمع زلطف تونا سفته گوهری                زیرا بسی گهربه مدح تو سفته ام

 ملك تاج الدین کنیزبچه هندی بااین قطعه باوفرستاد:

چون بالماس طبع درسفتی!                  درناسفته بی، فرستادم

قوتت ده خدای عزوجل                که زبي قوتی به فرستادم

 چون بکارت او را برداشت، بحكم صغرسن آن كنيزك رنجور شد و درگذشت، تاج الدین این دوبيت فرستاد: 

علوی کافران هندی را              زودم زاسلا سیرخواهی کرد

پدرت غزو کردی ازشمشیر             توغزاهم به ... خواهی کرد

سيد گفت:

وعده یی کردہ یی مراشاها!                بسخن دورودیرنتوان کرد

    يقین غزوکافرماده                     جزبه شمشیر .... نتوان کرده

 الباب الالباب ص ۱۳۸ ج۱)