الفت

سید مجتبی بن سیداسمعیل برادرزاده میرواعظ مرحوم بن میرسیدقاسم ازسادات مشهور صحیح نسب بود اصل مسکن جدش مدینه منوره بود درسنه ۱۱۹۱درزمان سلطنت تیمورشاه بکابل جاگرفتند وسید مجتبی مرحوم ازطرف مادر نواسۀ میرزیور(پادشاصاحب پای منار)بود درتصوف علم وانی داشت درعلوم ظاهر محقق فاضل وبه علوم ادبی ومعقول وشرع شریف کامل بود دراخیرسلطنت امیردوست محمدخان رئیس (محتسب).درزمان سلطنت امیر شیرعلی خان امین محکمه دارالقضاة کابل گردید. بسن هشتاد وسه سالگی عالم فانی راپدرود کرد. این سوانح مختصر به قلم میر محمداعظم که مرد معمر واز اقربای الفت بود درسه دکان عارفان عاشقان (ع)سمت شمال مسجد اوزبکان منزل داشت بدست آورده شد. اما دربابت اشعارش هرچند تتبع بکاررفت جزغزلی چند که دربعضی تذکره ها که درین نزدیکی ها نوشته شده ویا جناب فاضل محترم حافظ نور محمدخان سرمنشی حضور ملوکانه(درمجلۀ کابل باسالگ بالا حصاری بصورت مشاعره یکجا نشر نموده بودند)ونیز قطعۀ که بتاریخ مسجد اوزبکان نوشته وتاهنوز زیرمحراب مسجد نصب است اثری دیگر به دست نه آمد. الفت تتبع ارسالک کابلی نموده:

الفت:

هردلی کو اثر ازناله شبگیر نداشت

راه درکوچۀ آلزلف گرهگیر نداشت

گردبرگرد جهان گرچه بسی گردیده است

نوجوانی چوتو یاداین فلک پیر داشت

سنگ رانالۀ جانسوزمن ازجاببرد

دل سنگین تراقوت تاثیر نداشت

آنزمان داشتم این آیۀ رحمت ازبر

که خط مصحف رویت ربروزیر نداشت

گرچه ازکلک توالفت شکرناب چکد

چون نی خامۀ سالک بشکر شیر نداشت