زلال آرا

چقدر شوم ز خود گم که شوم ز خویش پیدا

چقدر دو دیده بندم که شوم زدیده بینا

 منم آن سلول بیرنگ، جهان رنگ هستی 

چقدر روم ز رنگم که زرنگ گـردم احیــــا

مه روشن سماء گشته حجاب شمـس هستی

چقدر حجاب بایـد که نهان کنم هویدا

به نظر نمیرسم من ز بلندی ئی خودی ها

چقــدر ز چشم افتم که شوم به چشم پیدا

رخ روشنم چه مستورغبــارشیشــه «واهب»

چقدر غبار باید که شوم زلال آرا