ترا تصویر میسـازد دو چشم بیقرار ما

ترا تصویر میسـازد دو چشم بیقرار ما

میان سینه پنهان میکند بی اختیار ما

لذت چون موجِ دریا میزند صد غوطــه در جانم

دمی که می نشینی لحظه ای تو در کنار ما

همی خون میخورم کین عمر من بیتو چه سان بگذشت

چرا صیدت نگـردیدم نکردی تو شکار ما

دو عالم را بگردیدم  مه و خورشید را دیدم

ندیدم هیچ زیبا صورتی چون تو نگار ما

جهان جنت نشان میگردد از یک خنده ات جانا

بیا وز یک تبسم رنگ رنگین کن بهار ما

دلم آئینه شد تا عشقِ تــو صیـقل بــه جانش زد

به مردم آب حیوان گشت از عشقت غبار ما

مپرس از من که در جــانم چه دارم «واهِبـا»از عشق

که میسـوزد زبانــم تا بگویم از شرار ما