بارش تصویر

یاد تو می تپاند این سینه در بر من

اندیشۀ دگر نیست جز عشق در سر من

تنها نشسته بودم با دل به ظلمت جان

تابیدی بر شب دل چون نورِ اختر من

در محضرت به عجزم  فرمان بده چه خواهی

تا سازمش فدایت،  دارم نه جز سر من

در هر نفس تپش ها جولان زند ز چشمم

تصویر تو چکد بین از دیده ای تر من

بستم به خویش عهدی کز تو نمی کنم یاد

دیدم که بی تو خالیست از پای تا سر من

ای در افق نهفته سر میکشی سحرگاه

با گرمی و نوازش تابی به بستر من

رفتم به قتل دزدی کز من ربوده جانم

دیدم که هم تو صاحب هم دزدی دلبر من

«واهِب» به مستی دیشب میگفت این به گوشم

ذوق گداز سوزد مینا و ساغر من