عشق

تو مرا زنده نمودی تو مرا جان شدی ای عشق

تو چون احساس ملیحی که مرا آن شدی ای عشق

تو  چو آهنگ غزل، نغمه ئی و ساز و نوائی

تو به اعضائی وجودم طرب افشان شدی ای عشق

تو چه دردی که خراشنده تر از زهری و اما

درد ها دادی و خود دارو و درمان شدی ای عشق

تو  کدام  عطر لطیفی که  دمادم به  مشامم

بدمیدی  و مرا نقد دو صد جان شدی ای عشق

ای  گل عشق  که  در سینۀ «واهِب» بشگفتی

زنده کردی دلش و شمع فروزان شدی ای عشق