غزنوی

میر کلان مشهور از امرای بزرگ دربار اکبر بود، که غزنوی تخلص داشت، وی حکمران عالم دوست و ادب پروری بود، که از غزنوی برخاست، و علاوه بر مراتب بلند امارت و ریاست طبع شعر بود،و‌دیوانی از وی بیادگار ماند، غزنوی مدتها در افغانستان و سنبل هند حکمرانی داشت، در جواب مطلع سعدی که ؛ 

دلی که عاشق صابر بود مگر سنگ است 

ز عشق تا بصبوری هزار فرسنگ است 

گفت محمد: 

دمی که چهرۀ ساقی زباده گلرنگ است 

بنوش باده بر بردگ اورا نی که دل تنگ است (۱۶۷)