از بهردیدن تو به چشمم نظر کم است

از بهردیدن تو به چشمم نظر کم است

در وصف تو کلام مرا شعر تر کم است

سر تا به پای عشقم و دانم که این بها

ریزم به پیش پای تو چون موی سر کم است

ابحار را اگر سر انگشت تر کنم

خوانم کتاب وصف تو پا تا به سر، کم است

چون درد دوری تو نویسم شب فراق

تا آخر معامله نور قمر کم است

افتاده ام ز پا و براهت نشسته ام

عمر مرا رسای بلند کمر کم است

فریاد میکنم که ز جان خواهمت ولی

جا در فلک به گفتن همچون خبر کم است

 «واهِب» ز عمر خویش ندیده ست حاصلی

دلدار را ز وادی قلبش گذر کم است