گلستان فنا

درب خواهش بسته کردم درب جانان باز شد

قطرۀ حسرت به بیرون تاخت بحر ناز شد

از ازل انجام کلفت دیده بود عیشم ولی

وقتی من مینا شدم آن ساغرم همراز شد

تا که هر دو عالمم در دیده شد رنگین کمان

تابش بیرنگی را رنگ صفا آغاز شد

عشق در بند حجاب عشوۀ خوبان نهان

اسپ مجنون بر در لیلا به تاخت و تاز شد

کلبۀ دل در محیط خودستائی تنگ بود

دشت هستی گشت زان عشقی که پای انداز شد

«واهِبا» این مژدۀ  آمد از گلستان فنا

کین شرار نامه جولانی زد و گلباز شد