یادگار

ای اتیل ای بزرگ مرد شریف

مونس قلب داغدار منی

من ندانم که در دیار توام

یا ندانم که در دیار  منی 

یابهتر زهمدیار بود

یار محبوب غمگسار منی 

گوئیا عمرها بهم بودیم

گر چه امروز در کنار منی 

دی و فردا به کیش یاران نیست

هم تو آینده هم تو پار منی

ثمر زندگی عزیزانند

پس تو آن نخل بار دار منی

بس گهر ها که ریزد از قلمت

تو سحاب گهر نثار منی