یو چیه بزرگ

به فاصله بین دو و سه هزار (لی) بطرف عرب (تایان) در سواحل شمالی رود خانه (وی) (آموویا) اخذ موقع نموده بود . این کشور از طرف جنوب به (تاهشیا) (باختر) از طرف غرب به (انی) و از طرف شمال به (کنگ چو) شمالی (حصص شمالی سغدیان) محدود بود اهالی (یوچیه بزرگ) کو چی و بادیه نشین بودند و با حیوانات خویش از یکجا به جای دیگر حرکت می نمودند . و عرف و عاداتشان به هنها شباهت داشت و چون در حدود بین یک و دو صد هزار مردان کماندار داشتند به قوت خویش مغرور بودند و به شونگ (نو) به نظر تحقیر می نگریستند. بعد از اینکه (مودن) به مقام خانی رسید (شونگ نو) (یوچیه) را شکست داد و در نتیجه (لوشانگ) "پسر مودن" ، پادشاه ، یوچیه ، را کشت و از کاسه سر او جام شراب ساخت. در اوائل مردمان "یوچیه" بین ناحیه "تون هوانگ" و "کوهای چی لی ین" اقامت داشتند و بعد ازینکه از شونگ نو شکست خوردند خویش را بطرف غرب (تایان) کشیدند و بره (تاهشیا) (باختر) حمله آورده انجا را متقاد خویش ساختند ، انگاه در کرانه های شمالی رودخانه (وی) (آمودریا ) پایتختی برای خویش بنا نهادند و مقر در بار خود را تعین کردند . دسته کوچکی از ایشان که حرکت نتوانست در میان کهستانات جنوب (چان) ماندند و به بوچی کوچک معروف شدند.