اختصاص دادن غزنین به جلال الدین اکبر

تعقیب کامران میرزا

همایون به کابل مراجعت کرد و چون پسرش جلال الدین اکبر به سن ده سالگی رسیده بود بعد از کشته شدن میرزا هندال غزنین را که جاگیر او بود به پسر خود اختصاص داد.

زمستان سال ۹۵۹ به بهسود مشرقی رفت زیرا کامران میرزا همیشه هوش و گوش او را متوجه خود ساخته بود چون کامران میرزا خود را به نقاط جنوبی تر کشیده بود، همایون میرزا رهسپار گردیز و بنگش شد. همایون حراست کابل را به خواجه جلال الدین محمود سپرده و خودش با جلال الدین اکبر پیشتر کامران میرزا را تعقیب کرد تا اینکه نامبرده خویش را به آنطرف اباسین رسانید. همایون از اباسین گذشت. کامران میرزا به خانه یکی از خانهای قبایل افغانی موسوم به سلطان آدم پناه برد همایون اول قاضی حامد، قاضی اردو و بعد منعم خان را نزد سلطان آدم فرستاد و مشارالیه با کامران میرزا تسلیم شدند و بالاخره بعد از سال ها کشمکش و جنگ و نقاضت و دشمنی همایون میرزا فرصت یافته در اواخر سال ۹۶۰ به چشم برادرش میل کشید و کامران چهار سال دیگر را به حال کوری گذرانیده و در ۹۶۴ وفات کرد.

سپس پسرش جلال الدین اکبر را به حراست کابل فرستاد و خود عزم رفتن کشمیر کرد تا از آنجا باز برای استرداد تخت از دست رفته هندوستان کوشش کند ولی چون عده ئی از امرا از همرائی او سر پیچیدند و بطرف کابل مراجعت کردند همایون هم مجبور شد بصوب کابل باز گردد در راه در موضع بگرام قریب پشاور به تعمیر قلعه ئی امر داد و خود در اوائل سال ۹۶۱ بکابل وارد شد.