نپکیان

در نصف اول قرن هفتم میلادی از یک خاندان  دیگر شاهی افغانستان بنام نپکی ملکا نیز نام برده میشود  , که فقط از روی مسکوکات مکشوفه شناخته شده اند و این مسکوکات در شمال و جنوب افغانستان بدست آمده اند.

گمان میرود که این دستۀ شاهان از بقایای امرای محلی هتفالی کوشانی باشنده , که بعد از اختتام دورۀ عروج هفتالیان در شمال و جنوب هندوکش حکمرانی داشته اند.۱

موسیو ها کن دوسکۀ مسی را از غزنی بدست آورده که انرااز نپکیان میداند و چون علایم تاج این شاهان با تاج امرای بامیان شباهت دارد, بنا برین بقول موسیو ها کن در بین این دودمانها خویشاوندی خواهد بود.۲

چون دستۀ حکمرانان تگین بر روی مسکوکات نپکی مکررا ضرب زده لند بنا بران محققان تاریخ گویند نپکیان قبل از تگینان گذشته اند , و چون کلمۀ ملکا۴  نپکی شاه « توان دانست.

در مسکوکاتیکه به نپکیان منسوب اند قیافت شاه عینا به چهرۀ شاهان هفتلی شبیه است و بینی کشیده دارد , ولی تاج شاهی ان دارای سر گاو شاخداراست که بردیگر مسکوکات شاهان این عصر دیده نمی شود , در حالیکه بر پشت همین سکه اتشکدۀ فروزن باشکل دو فرشته بطرف راست و چپ  آتشگاه نقش شده است که بر تمام مسکوکات آندوره نقش می شد و این رسم شاید از بقایای کیش زردشتی باقی مانده بود , که آقار آن در اوایل قرون مسیحی و عصر کوشانیان بزرگ هم دیده می شود و بقایای یک معبد آتش از حدود ۱۶۰ م در سرخ کوتل بغلان پدید آمده که دال برین مدعاست در بارۀ نپکیان معلومات بیشتر نداریم  و نه مورخان دورۀ اسلامی ازیشان ذکری کرده اند فقط از روی مشاهدات سابقه به نژاد و کیش و دودمان این شاهان گمنام پی توان برد.