الحسن بن علی بن ابی طالب

کنیت او ابو محمد و او نبیرۀ پیغمبر بود، صلی الله علیه و آله وسلم و گزیدۀ خدای عزوجل بود، و ستوۀ رسول صلی الله علیه و آله وسلم. و چنین گویند که هیچکس بصورت پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم، مانند ترازوی نبود، و بیعت کردند اورا بکوفه، بجائی که اورا مسکن گویند. و معاویه امیر شام بود، و به مسکن آمدند، و سفیرانو میانجیان درمیان شدند و همی بگفتند تا حسن را پشیمان کردند. و چون حسن دانست که با معاویه بحیلت و تلبیس مقاومت نتواند کرد اجابت کرد، و کار بدو سپرد و نه به مراد خویش نزع.و چون این قرار بیفتاد، معاویه سوی شام رفت و حسن سوی مدینه بازشد، و مغیره بن شعبة را برکوفه امیر کرد، و عبدالله بن عامر بر بصره و چنین گویند: که معاویه مرزن حسن نام او جعدده بنت الاشعث بن قیس الکندریه را پانصد هزار درم بپذیرفت، تا از امراو حسن را زهر داد، و اندرو کار کرد، و از آن زهر خوردن بمرد.